Heinrich Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki
Pietà Rondanini to dzieło w dorobku Michała Anioła osobne. Praca nad rzeźbą trwała bardzo długo. Artysta rozpoczął ją we wczesnych latach 50. XVI stulecia i kontynuował aż do 1564 roku. Zmagania z blokiem marmuru przerwała śmierć mistrza. Z tego też powodu wokół rzeźby przez dekady narastała aura wyjątkowości. O Pietà Rondanini mówi się jako o dziele nieukończonym, odbijającym stan psychiczny artysty, jego rozterki, poszukiwania i świadomość doczesności życia.
Wykucie monumentalnego posągu Dawida zajęło Michałowi Aniołowi blisko trzy lata. Zlecenie wykonania rzeźby, mającej przedstawiać biblijnego bohatera, trafiło do artysty w sierpniu 1501 roku. W 1504 roku figura została ustawiona tuż przy wejściu do florenckiego ratusza. Z propozycją wykonania posągu zwrócił się do artysty zarząd budowy katedry florenckiej. Zanim 26-letni wówczas Michał Anioł przystąpił do kucia potężnego bloku marmuru z kamieniołomów w Kararze, nad posągiem Dawida pracowali rzeźbiarze Agostino di Duccio i Antonio Rossellino.
Zapoczątkowane we Włoszech w pod koniec XIV wieku badania nad kulturą antycznej Grecji i Rzymu doprowadziły do wytworzenia się w tamtejszym społeczeństwie nowego światopoglądu, rozwijanego przez humanistów. Szczególną zmianą było przywrócenie wagi i znaczenia życiu doczesnemu oraz zbudowanie nowego kanonu wartości, jakimi człowiek powinien się kierować. Według nowego kanonu życie upływać powinno w zgodzie z cnotami, wypełnione szlachetnymi i odważnymi czynami, o których pamięć pozostanie wśród potomnych. Ważnym celem stało się zasłużenie na nieśmiertelną sławę swojego imienia.
