Jest to trzeci i ostatni autoportret Albrechta Dürera, namalowany farbami olejnymi. Dwa poprzednie powstały, gdy artysta miał 22 i 26 lat. Znamy późniejsze wizerunki Dürera. Są to autoportrety stworzone w technikach szkicu. Czasami swoją podobiznę umieszczał wśród tłumu postaci na większym obrazie. Wiele z jego rysunków opatrzonych jest opisami, na wszystkich obrazach znajdują się daty ich powstania, często też dodatkowe inskrypcje. Dürer uzupełniał swoje prace o szczegółowe informacje często w kilka lat po ich stworzeniu. Zachował też swoje listy, notatniki i uporządkowane drobne notatki.

W 1565 roku zamożny antwerpski bankier i kolekcjoner sztuki, Niclaes Jonghelinck, zamówił u Pietera Bruegla (ok. 1525-1569) cykl sześciu tablicowych obrazów zatytułowany „Pory roku” lub „Miesiące”, który miał przyozdobić jadalnię miejskiej willi bankiera – Ter Beke. Ów cykl odwoływał się do popularnej w średniowieczu tradycji umieszczania w modlitewnikach i brewiarzach przedstawień miesięcy oraz wykonywanych w ich czasie prac polowych.