Heinrich Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki
Ostatnia Wieczerza” to temat w sztuce, który odnosi się do historii posiłku, jaki Chrystus spożył ze swoimi uczniami w wieczór poprzedzający jego męczeńską śmierć. Wywodzi się z tekstów czterech Ewangelii. Kluczowymi wydarzeniami ostatniej wieczerzy było oznajmienie przez Jezusa apostołom, iż znajduje się wśród nich zdrajca oraz ustanowienie sakramentu Eucharystii. Temat znany był od dawna i sam Leonardo we Florencji czy Mediolanie mógł oglądać obrazy, które go podejmowały.
W ciągu siedemnastu lat pobytu na mediolańskim dworze Ludwika Sforzy, Leonardo stworzył dwa, znane nam, malarskie portrety kobiet. W obu przypadkach uwiecznił ukochane swojego przełożonego. „Dama z gronostajem” jest portretem Cecylii Gallerani, która w 1489 roku, licząc około szesnastu lat, dołączyła do grona nadwornych artystów. Wykształcona, posługiwała się biegle łaciną, znała muzykę i tworzyła poezję. Cieszyła się szczególnymi względami Ludwika. Władca odsuwał w czasie swój, zaplanowany wiele lat wcześniej, ślub z księżniczką z Ferrary, Beatrycze d’Este.
Madonna wśród skał” to nazwa dwóch obrazów Leonarda da Vinci. Oba dzieła są podobne do siebie, co wskazuje na to, że jeden pochodzi od drugiego. Dzieła powstały najpewniej w okresie od 1483 do 1508 roku. „Najpewniej”, ponieważ zarówno ustalenie daty jak i odkrycie przyczyn pochodzenia dwóch wersji obrazu, a nawet interpretacja ich warstwy przedstawieniowej – pozostają wciąż w sferze hipotez, czyli wyjaśnien niepotwierdzonych dowodami.
