XX WIEK

Kompozycja unistyczna XIV

Władysław Strzemiński to niezaprzeczalnie jeden z najważniejszych artystów polskiej awangardy międzywojennej. Był nie tylko malarzem, ale i teoretykiem, który wykładał i pisał o sztuce. Strzemiński należał do grona niezwykle aktywnych animatorów polskiego życia artystycznego i bezkompromisowych propagatorów sztuki nowoczesnej. Szczególną uwagę poświęcał Strzemiński sztuce abstrakcyjnej, czyli - jak sugerowałby łaciński źródłosłów pojęcia „abstrakcja” [łac.

Zgorzel

Rok 1959 to moment szczególnie ciekawy i ważny w sztuce polskiej. Mimo wciąż odczuwalnego podporządkowania kultury ówczesnej władzy i naciskom politycznym, sytuacja artystów pod koniec lat 50. rysowała się w Polskiej Republice Ludowej (PRL) dużo korzystniej niż w początkach dekady. Na fali tzw. „odwilży” odrzucono panujący wcześniej, w dobie socrealizmu, nacisk na kreowanie dzieł o bardzo konkretnej tematyce, związanej zazwyczaj z etosem ludzkiej pracy na roli czy w fabrykach.

Zespół rzeźb na elewacjach budynków Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej

Dekoracja rzeźbiarska Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej w Warszawie jest  podręcznikowym przykładem realizmu socjalistycznego. Był on oficjalnym nurtem artystycznym obowiązującym w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich do lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Jego zasady przedstawione zostały w tysiąc dziewięćset trzydziestym czwartym roku na Pierwszym Kongresie Związku Pisarzy Radzieckich. Główne założenia to odcięcie się od sztuki burżuazyjnej, powierzenie twórczości artystycznej misji propagandowo-wychowawczej, postulat realizmu oraz uproszczenia języka artystycznego.

Strony

Grantodawcy

Logotyp programu Kultura Dostępna oraz Narodowego Centrum Kultury
Wschodzący Białystok - logotyp miasta Białystok
Żubr - logotyp Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego
Logotyp Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego