Rozwój sztuki starożytnego Egiptu zależał w dużym stopniu od warunków naturalnych i religii, ściśle związanej z ustrojem państwa. Ustrój ten jak i stosunki społeczne nie ulegały zmianom przez wieki, przez co charakter sztuki nie podlegał częstym przeobrażeniom. Rytm corocznych wylewów Nilu, którego Egipt był „darem” wyznaczał kolejne lata obfitych plonów wąskiego pasa uprawnych ziem otoczonych pustynnym krajobrazem. Surowe otoczenie doliny Nilu jakkolwiek nie nadawało się do uprawy ani nie dostarczało drewna z punktu wiedzenia sztuki było istotne.