Heinrich Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki
W malarstwie XIX wieku ścierały się i przenikały dwa wiodące prądy: zachowywanie wierności artystycznej tradycji i wprowadzanie innowacji. Pierwszy polegał m.in. na poszanowaniu hierarchii malarskich tematów, w której do najważniejszych należały tematy mitologiczne, religijne, historyczne; upiększaniu i uwznioślaniu przedstawień; określonemu komponowaniu obrazów i gładkiemu wykańczaniu ich w pracowni.
W roku 1498 ukazała się w Norymberdze książka wydana przez Albrechta Dürera, zawierająca tekst „Księgi Apokalipsy” świętego Jana. „Apokalipsa” to ostatnia księga Nowego Testamentu Pisma Świętego. Jest zapisem przepowiedni, ujętych w mistyczne wizje, które dotyczą wydarzeń, jakie poprzedzą koniec świata. Dürer wydał swoje dzieło w dwóch wersjach językowych. W języku niemieckim pod tytułem „Die Offenbarung des Johannes” („Objawienia Jana”), w łacinie pod tytułem „Apocalypsis cum figuris” („Apokalipsa z obrazami”). W książce zamieścił cykl piętnastu ilustracji. Nawiązywały one do treści.
