Rokoko to nurt stylistyczny który był obecny w sztuce europejskiej w II i III ćwierci XVIII w. Współistniał i rozwijała się równolegle wraz z innymi tendencjami stylistycznymi, późnym barokiem i klasycyzmem. Czasami określany jest jako ostatnia faza baroku. Rokoko może być traktowane jako postawa kulturowa będąca reakcją na monumentalne rozwiązania pełnego baroku. Na gruncie francuskim była to forma sprzeciwu i odreagowania wobec pompatycznej sztuki czasów Ludwika XIV. Jego zapowiedź tkwi na pocz. XVIII w. w okresie regencji Filipa Orleańskiego w latach 1715-1723.