Rok 1401 był w sztuce europejskiej rokiem przełomowym. To tę datę uznaje się umownie za początek wczesnego odrodzenia, zwanego prerenesansem, bądź też, jak chciał Giorgio Vasari, słynny XVI-wieczny historiograf, Quattrocenta, czyli okresu w malarstwie włoskiego odrodzenia przypadającego na wiek XV (włoski termin quattrocento oznacza liczbę 400, co jest skrótem od 1400). W 1401 roku Florencki Cech Sukienników ogłosił bowiem pierwszy w historii sztuki konkurs na projekt i wykonanie północnych, tzw. drugich drzwi do baptysterium św.

Kaplica Zygmuntowska jest jednym z najważniejszych dzieł renesansowej sztuki powstałych na terenach poza Italią. Ta niezwykle cenna budowla została wzniesiona z inicjatywy króla Zygmunta Starego w latach 1519-1533, według projektu i pod kierunkiem włoskiego architekta i rzeźbiarza Bartłomieja Berrecciego. Artysta ten pochodził z okolic Florencji i najprawdopodobniej został zaangażowany z polecenia króla przez prymasa Jana Łaskiego, w trakcie jego pobytu w Rzymie w latach 1513-1515. Podstawowym przeznaczeniem nowowznoszonej budowli była funkcja królewskiego mauzoleum.