Trudno przecenić znaczenia Jana van Eycka dla malarstwa niderlandzkiego XV wieku, szczególnie w dążeniu do realizmu, którego stał się niedościgłym wzorem. Nie trudno jest wskazać jego uczniów i naśladowców. Zachowało się wiele przekazów dotyczących dojrzałych lat jego życia. Najwięcej wątpliwości budzą wczesne lata życia i twórczości van Eycka. Innymi słowy nie do końca wiemy w jakich okolicznościach rozwinął się jego wielki talent i to nie tylko malarski. Biografię artysty rozpoczynają zwykle zdania niepewne, pełne stwierdzeń prawdopodobnych lub tylko możliwych.

            W malarstwie włoskim XIII i początków XIV wieku zaczęły zachodzić zmiany, które wytyczyły kierunek rozwoju tej dziedziny. Przyczyniły się do podniesienia jej rangi w hierarchii sztuk. Ich celem było osiągnięcie złudzenia rzeczywistego trójwymiarowego świata na płaskim dwuwymiarowym obrazie. Zmiany te zachodziły powoli. Były wynikiem poszukiwań artystycznych wielu malarzy. Jako szczególnie znaczącą w tym okresie przemian historycy sztuki wskazują twórczość Giotta.