Amfiteatr Flawiuszów, inaczej Koloseum, to jedno ze szczytowych osiągnięć rzymskiej architektury, które powstało w okresie panowania dynastii Flawiuszów w latach 75-82 n. e. Jego budowa wynikała z przyczyn politycznych – zainicjował ją cesarz Wespazjan, który doszedł do władzy, wywołując pucz wojskowy. Ta rekreacyjna i widowiskowa budowla miała umożliwić mu zdobycie przychylności ludu rzymskiego oraz utrwalić panowanie uzurpatora. Koloseum było zamierzeniem na wielką skalę, o czym świadczą jego olbrzymie rozmiary, wszechstronne przeznaczenie i zakres oddziaływania.

            Sztuka rzymska była w dużym stopniu wypadkową historii politycznej. W dziedzinie architektury rozwój budownictwa uzależniony był też od warunków naturalnych, w tym od dostępnych materiałów. W sferze formy architektura rzymska wiele zawdzięcza architekturze etruskiej i greckiej. Wpływy greckie są widoczne zwłaszcza od czasu gdy Grecja została podbita przez Rzym i stała się częścią Imperium Rzymskiego w 146 roku przed naszą erą. W sferze techniki rzymska architektura jak i plastyka rozwijała się niezależnie od wzorów greckich.