STAROŻYTNOŚĆ

Nike z Samotraki

Samotraka to nieduża, skalista wyspa na Morzu Egejskim. W roku 1863 francuski dyplomata, z zamiłowania archeolog, prowadził na jej wybrzeżu wykopaliska, poszukując starożytnych obiektów. 15 kwietnia 1863 roku jego pracownicy natrafili na marmurowy posąg ukazujący kobiecy korpus i nogi. Rzeźba pozbawiona była ramion i głowy. Dalsze poszukiwania odsłoniły liczne kamienne fragmenty. Wiele z nich ukazywało marmurowe pióra, sugerujące, że pochodzą od skrzydeł, które mogły być częścią rzeźby.

Afrodyta z Knidos Praksytelesa

Męski akt – czyli wizerunek nagiego mężczyzny – występuje w sztuce starożytnej Grecji od jej początków. Już naturalnej lub ponadnaturalnej wielkości rzeźby z okresu archaicznego – zwane kurosami – ukazywały młodych, muskularnych mężczyzn nago, podczas gdy ich kobiece odpowiedniki – wizerunki dziewcząt nazwane korami – przedstawiały młodą kobietę ubraną w długi, gruby peplos. Kobiecy akt był rzadki i występował jedynie w malarstwie, wyłącznie w niedużych rozmiarach.

Atena Partenos Fidiasza

Okres klasyczny, zwany też złotym okresem kultury greckiej trwał od V do połowy IV w. p.n.e. Okres świetności zapoczątkowało zwycięstwo Aten nad Persami w 480 r. p.n.e. Zwycięstwo to stworzyło nowe warunki rozwoju sztuki. Jak pisze Ewdoksja Papuci-Władyka: „powstało zapotrzebowanie na taką formę sztuki, za której pośrednictwem można było lepiej wyrazić nowe treści życia i oblicze społeczeństwa, o wiele bardziej świadomego przynależności do świata Hellenów.